Even terug in de tijd...
Als kind was ik altijd al in de weer met dieren en met de natuur. Waar klasgenoten met elkaar speelden, was ik meestal alleen te vinden tussen de paarden en andere dieren op onze boerderij.
Ik had ook altijd het gevoel ‘er niet helemaal bij te horen’. Als kind wil je dat natuurlijk wel graag. Later als puber en in mijn ‘twenties’ uiteraard ook. Ik ging me aanpassen, zodat ik er wel bij hoorde. Ging over mijn grenzen en liet over mijn grenzen gaan.
Oftwel, ik was een people pleaser geworden.
En daar was ik echt heel goed in! Want ik kon feilloos aanvoelen hoe de ander op dat moment in zijn vel zat. En wat diegene dus nodig had.
Al was ik me daar toen nog helemaal niet bewust van. Het was puur een overlevingsmechanisme.
Ik kon ook heel goed ‘meedoen’ en was er van overtuigd dat ik het dan ook echt naar mijn zin had. Voor anderen leek dat ook zo. Een enkeling had wel in de gaten dat er iets niet klopte.
Ik was helemaal niet happy. Logisch dat ik problemen kreeg met mijn fysieke, mentale en emotionele gezondheid.
Als ik de paarden niet had...
Op een gegeven moment kon ik niets meer met mijn eigen paarden. Of in ieder geval, niet wat ik in gedachten had.
Wandelen, rijden, gewoon rustig poetsen kon soms niet eens.
De een wilde niet meer voor-of achteruit. De ander raakte continue gestresst en in paniek.
Wat kon er toch met ze zijn? Horsemanship opleidingen, en ik heb er talloze gevolgd, werken niet. Wel bij andere paarden hoor.
Alleen niet bij die van mij.
Er moest wel meer aan de hand zijn.
En dat was ook zo.
Door fysieke klachten konden ze bepaalde dingen simpelweg niet. Dat werd mij heel erg duidelijk toen ik uiteindelijk therapeut voor paarden werd.
Daarnaast leerde ik, in hoeverre mijn eigen energie van invloed is op de paarden. En ik kan je vertellen; die is enorm.
Dus, tot op de dag van vandaag ben ik bezig met persoonlijke ontwikkeling. Ik heb geleerd in alle opzichten voor mijzelf te zorgen, van mijzelf te houden. Op fysiek, mentaal, emotioneel en energetisch gebied.
Iedere stap vooruit zie ik terug in de paarden en dat is werkelijk geweldig.
Mijn werk en passie
Het is geweldig dat ik nu beroepsmatig gebruik maken van iets wat ik al heel lang kan; Voelen hoe een ander levend wezen zich voelt.
Dat gebruik in de therapie, in de trainingen en in mijn coachings met de eigenaar.
Voel ik een fysieke of emotionele pijn, dan kies ik een andere oefening en/of ik behandel het.
Merk ik negatieve energie op bij de eigenaar dan meld ik dat. Want, als ik het voel, dan voelt jouw paard het nog veel sterker..
Het is mijn passie om paarden te helpen die tegen hetzelfde probleem aanlopen als ik deed; Hypergevoelig zijn en hier niet mee om weten te gaan. Want dat is het geval bij de paarden in mijn praktijk. En dat was bij mij het geval.
Het is mijn passie om de paarden weer in verbinding te brengen met hun gevoel, met hun emoties, met hun lichaam. Zodat ze weer zichzelf worden en met plezier en motivatie in ons midden kunnen zijn. Als vanzelf met ons meebewegen.
Het is mijn passie om jou de tools te geven om weer in verbinding te komen met je paard. Dat je bewust wordt wat er gebeurt in jullie relatie, zodat je er aan kunt gaan werken.
Zodat je met hem kunt samenwerken op basis van vertrouwen.
Er zijn een aantal dingen die mijn leven zinvol maken; Blije paarden, en blije mensen.
Ohja, en goede koffie :).
Wat doe ik?
Sommige mensen noemen mij paardenfluisteraar. Zo zou ik het niet willen noemen. Het zijn eerder de paarden die fluisteren, niet ik. De paarden die het zachtst fluisteren, en niet van zich laten horen zijn over het algemeen de paarden met de grootste problemen. Ze doen ogenschijnlijk braaf hun ding, ondertussen voelen zij zich doodongelukkig. Ze voelen zich niet gezien, gehoord en hebben ook de hoop opgegeven dat er nog geluisterd gaat worden. Dus ik zou liever zeggen; paardenLuisteraar.
In een behandeling begin ik daarom altijd met veiligheid en vertrouwen. Want dat missen deze paarden. Het maakt niet uit of ik live behandel of op afstand; ik begin altijd zonder aanraking.
Pas als het paard ontspant, ontstaat er ruimte voor genezing. Dan pas kan het paard trauma loslaten. Een trauma oplossen is niets meer en niets minder dan alle gevoelens en emoties oplossen, die bij een probleem horen.
En dat doe ik voor jouw paard.
Iedere keer geniet ik daar weer van. Het paard wordt meer zichzelf, gaat ‘staan’, wordt zachter, kan weer paard zijn. Je ziet het ook aan zo’n paard. Zijn lichaamshouding verandert vrijwel direct. Ook kan je veranderingen in zijn blik en zijn vacht waarnemen. Logisch, de huid is het grootste orgaan, de ogen de spiegel van zijn ziel.
Soms zal ik je tijdens de sessie vragen je paard te helpen. Dan is de behandeling nog krachtiger. Hoe mooi is dat?
Op deze manier behandel ik het paard holistisch. Ik behandel het fysieke lijf, het mentale, het emotionele en het spirituele lichaam en betrek ook de omgeving (dat ben jij!) van het paard daarbij.
Vraag je nooit af waarom dit jou overkomt. Jouw paard is niet voor niets op jouw pad gekomen.