Tja, wat hebben die nou met elkaar te maken, zou je zeggen? Nou, heel veel. 
Laat ik je eerst uitleggen wat deze termen (voor mij) betekenen. 

Spirituele relatie 

Het tegenovergestelde van de spirituele relatie, is de ego- relatie. Die kan je zowel met je zelf hebben, als met een ander. 

In een spirituele relatie streef je ernaar om de  (meestal gebruikelijke) behoeftigheid aan liefde en erkenning van de ander los te laten. Het is namelijk een behoefte van je ego. Je gaat juist contact maken met de liefde in jezelf en de verbondenheid met alles wat leeft. Dat maakt dat je minder wanhopig op zoek gaat, minder ‘needy’ bent. Tevreden zijn met jezelf, houden van jezelf. En kijken naar jezelf.  

In een spirituele relatie neem je verantwoordelijkheid voor al je gevoelens en emoties. Je herkent de valkuilen van je ego. Bij (paarden)vrouwen zijn dat vaak gevoelens van afwijzing, boosheid en teleurstelling. Als je deze kunt (h)erkennen in jezelf, kan je ze ook oplossen. En het maakt dat je gaat denken en handelen vanuit overvloed, in plaats van vanuit tekorten. 

En dat is precies wat de paarden van ons vragen. 

Op deze manier kan je samen met je paard  transformeren; je helpt elkaar bij het realiseren van je natuurlijke staat van Zijn. Want hoewel dat in de natuur ligt van onze paarden (en ja, ook in die van ons hoor), ook zij zijn het anno 2021 kwijtgeraakt. Waarom? Omdat wij het ze niet leren. En wij zijn hun grootste voorbeeld.

Tantra

Bij Tantra denken velen direct aan ‘iets met seks’. Dat kan. Er zijn inderdaad instanties en personen waarvoor dit geldt. 
Voor mij betekent het iets anders. 

Voor ons mensen is ‘de liefde bedrijven’ iets wat over het algemeen bij een liefdesrelatie hoort. Alleen, er zijn verschillende vormen van liefde bedrijven. Je kunt het doen om je voort te planten, omdat iedereen het doet, om de ander te pleasen, omdat je het lekker vindt, omdat je bang bent voor afwijzing, omdat je behoefte hebt aan aandacht. Waarom doe jij het, als je eerlijk bent?

En zo kan ik nog wel meer redenen verzinnen. De reden dat ik dit noem, is dat ik in mijn leven een aantal behoorlijk vervelende seksuele ervaringen heb gehad. Ik zal je de details besparen. Het komt er op neer, dat ik tegen mijn gevoel in dingen heb gedaan, die ik helemaal niet wilde. Alleen…..als je niet in verbinding bent met jezelf….handel je vanuit je hoofd. Ik DACHT dat ik de aandacht fijn vond. Ik DACHT dat die persoon heel erg geschikt voor mij was en bij mij paste. 

Als ik nu (nu ik wel in verbinding ben met mijzelf) terugdenk aan die situaties, en voelde hoe ik me toen voelde…dan is dat ronduit beroerd. 
Alleen wilde ik dat niet voelen. Ik duwde het weg. Saboteerde mijzelf, en manipuleerde mijzelf.

Ik heb vele jaren besteed aan het oplossen van mijn zelf-manipulatie. Daar hoorde ook bij dat ik graag weer positieve ervaringen wilde opdoen op het gebied van intimiteit. Hoe kan je elkaar liefdevol aanraken, liefhebben, plezier hebben, zonder dat er verwachtingen zijn? Zonder dat er angst is, en (emotionele) pijn? Zonder lust en behoeftigheid, ‘neediness’.

Alleen, hoe je dat, als je geen liefdespartner hebt?

In die periode kwam ik aan aanraking met Tantra. En in die periode ontdekte ik steeds meer gelijkenissen met de paarden. 

Paarden

Ik ging mij steeds meer realiseren hoe het voor een paard moet zijn om bereden te worden. Laat ik voorop stellen; ik heb niets tegen rijden of het ondernemen van andere activiteiten met paarden. Ik weet hoeveel plezier paarden halen uit iets doen wat ze leuk vinden. Het maakt ze trots!

Ik ging mij wel steeds meer realiseren, hoeveel paarden misbruikt worden, zonder dat we dat met het blote oog zien. Dan heb ik het dus over iets anders dan fysieke mishandeling. Ik heb het over emotioneel misbruik. 

In mijn praktijk werkte ik al langer met paarden die uit verbinding zijn. Niet geaard zijn, zo noem ik het ook wel. Heel veel van dat soort paarden, durven helemaal geen ‘nee’ te zeggen. Of weten niet eens dat die optie er is. Ze zijn geconditioneerd; ‘ik moet luisteren’. 
Verder zijn er net als bij mensen de ‘pleasers’ paarden die zichzelf helemaal geven omdat ze hun baasje niet willen teleurstellen. Want als het baasje teleurgesteld is, voelen zij dat ook. En dat is een vervelend gevoel. 

En dat komt heel veel overeen met mijn seksuele ervaringen. Even heel plat gezegd; ik ben ook ‘bereden’ terwijl dat helemaal niet heilzaam voor mij was. Mijn ziel deed er alles aan om mij dat via mijn lichaam duidelijk te maken. Alleen ik voelde het niet. Nog niet. 

Andersom vond ik ook herkenning. Ik had er een gruwelijke hekel aan om afgewezen te worden door mannen. Dus ik zette alles op alles om aandacht te krijgen. En die kreeg ik. Helaas alleen niet van de meest fijne figuren….

En nu durf ik wel te zeggen (ik heb mijzelf vergeven); ik deed hetzelfde bij de paarden. Liep mijn paard weg voor het zadel? Ik voelde me afgewezen. Ging mijn paard grazen terwijl ik wilde wandelen? Ik voelde me teleurgesteld. 

Dus ja, mijn paarden mochten wel ‘nee’ zeggen, maar kregen mijn gevoel van afwijzing en gevoel van teleurstelling op de koop toe. Nou, lekker dan. Logisch dat ze wegliepen. 

Dat is ook de reden dat ik niet altijd voorstander ben van diverse methodes. Denk aan R+, wat je nu veel hoort. Leuk, dat je paard nee mag zeggen. Maar als je je van binnen boos of geïrriteerd voelt, heeft die ‘nee’ nul komma nul waarde voor jouw paard. En neem van mij aan, dat 99% van de vrouwen zich minstens afgewezen voelt op zo’n moment.